Przeglądając historię inscenizacji Wyzwolenia, z łatwością można zauważyć, iż nie powtórzyło ono sukcesów Wesela, które gościło na scenach teatrów blisko sto pięćdziesiąt razy. Z Wyzwoleniem od samego początku wiązały się przeróżne problemy. Utworowi zarzucano rozwlekłość, niedramatyczność i nade wszystko niezrozumienie. Gabriela Zapolska obejrzawszy prapremierę sztuki (Kraków 28. 02. 1903) napisała:...
Największym zaskoczeniem były muzyczne wstawki, bliższe i odleglejsze hity o dyskusyjnej wartości artystycznej. Piosenki te niebezpiecznie ocierały się o granicę kiczu, jednak w mojej ocenie jej nie przekroczyły. Przeciwnie, nadały sztuce jakiś tragicznie współczesny wymiar. Równie duże wrażenie zrobiła na mnie swoboda, z jaką reżyser porusza się w świecie malarstwa...
Tryptyk to konstrukcja, która spina widowiska teatru STU od Spadania po Akropolis. Zapewne Jasiński na czas zenitu swojej drogi twórczej zechce jeszcze wprowadzić Dziady Mickiewicza na Skałkę albo na Wawel, żeby porównać je z inscenizacjami Leona Schillera i Konrada Swinarskiego. Spośród twórców polskiego teatru znajduje się najbliżej miejsc, które po...
Wyspiański marzył się Krzysztofowi Jasińskiemu od dawna. Założyciel i dyrektor artystyczny krakowskiego Teatru STU traktował go jako osobiste fatum, własny teatr niemożliwy. Dowodem na to, że artystyczne marzenia potrafią się spełniać – i to w wielkim stylu – jest tryptyk „Wędrowanie", którego premierę świętowaliśmy 11 listopada. Spektakl oparty na trzech dramatach...
Trzeci dzwonek. Na salę wchodzi widownia, zasiadają politycy, generał, ksiądz, profesorowie, studenci szkół teatralnych, recenzenci, przyjaciele i współpracownicy Krzysztofa Jasińskiego. Przedstawiciele głównie wyższych, ale różnych klas społecznych. Scena jest minitaturą szekspirowskiego teatru „Glob" - zbudowana na kwadracie, otoczona przez widownię z trzech stron, narzuca szczególne rozwiązania scenograficzne, a także wymusza na...
Krzysztof Jasiński, dyrektor teatru STU, z okazji 50-lecia krakowskiej sceny postanowił rozpocząć wyjątkową wędrówkę z Wyspiańskim. Trzy wielkie teksty - „Wesele", „Wyzwolenie" i „Akropolis" połączył w tryptyk i zabrał publiczność w podróż przez historię teatru, dzieje kraju i losy polskiego widza. Przewodnikiem jest sam Wyspiański. Motyw wędrowania możemy znaleźć w niemal...
"Wędrowanie wg S. Wyspiańskiego cz. I Wesele" w reż. Krzysztofa Jasińskiego w Teatrze STU w Krakowie. Pisze Jan Bończa-Szabłowski w Rzeczpospolitej. «W krakowskim Teatrze STU "Wesele" Wyspiańskiego zostało wystawione z szacunkiem i współcześnie - pisze Jan Bończa-Szabłowski. Krzysztof Jasiński co prawda znacznie skrócił tekst i ograniczył liczbę postaci do dwunastu. Skupił się...
Jutro wieczorem Konrad, ten dzielny chłopczyk, uśmiechnie się czule do kolejnego chłopczyka, który weźmie w "Wyzwoleniu" lekcję nieuchronnej bezradności. W finale – niewiele taktów przed ukłonami w jasnym świetle, po których pójdą odpocząć, by na drugi dzień o zmierzchu starą tę opowieść kolejny raz zacząć snuć od początku – wszyscy Oni...
Wielka scena otworem, przestrzeń wokół ogromna, jeszcze gazu i ramp nie świecono. Kto ci ludzie pod ścianą? Cóż tu czynić im dano? Czy to rzesza biedaków bezdomna? Głowy wsparli strudzone, cóż ich twarze zmarszczone? Przecież pracę ich dzienną płacono. Scena wielka otwarta: Kościół Boga czy Czarta, czym się stanie ta sztuki gontyna? Choć...